بسم الله الرّحمن الرّحیم

قال الله تعالی:

«ادع الی سبیل ربک بالحکمة والموعظة الحسنة و جدلهم بالّتی هم احسنی انّ ربّک هو اعلم بمن ضلّ عن سبیله و هو اعم بالمهتدین»1

سپاس خدای را سزاست که اندیشه انسانی را از طریق الهام، با علم الهی پیوند زد و غبار بشری را با طهور و می ناب شستشو داد و راهی رسا و طریق نمایان در مقابل انسان گشود.

درود بی حدّ و ثنای بی عدّ بر سفرای راه حقیقت، انبیای عظام (علیهم السلام که با ارائه طریق الهی دیجور و ظلمت راه را، با جیحون نور و سیحون فروغ خود زدودند و صعوبت قلّه کمال را به سهولت منال، بدل ساختند.

برترین تحیّات و خالصترین صلوات، به اوصیا، عظام و اولیای کرام، خصوصاً سیّدالاصیاء امیرمؤمنان و خاتم الاوصیاء علیهم صلوات المصلین و درود بی پایان بر رهروان راستین آنها و رهبران جامعه خصوصاً احیاکنندة اسلام ناب محمّدی صلی الله علیه و آله در عصر غیبت کبری حضرت امام خمینی حشره الله مع اجداده الطاهرین.

اما بعد، این وجیزه بنام «نقد مکتب تفکیک در آثار حضرت امام» است که در تشریح و تبیین مثلث دینی و نقد این مکتب پرداخته است.